ساختمان نظام مهندسی قزوین علیرضا تغابنی

عنوان پروژه: ساختمان نظام مهندسی قزوین

کاربری: اداری

موقعیت: قزوین

سال ساخت: 1388

متراژ: 2500 مترمربع

مقیاس: کوچک ( از 1 تا 5000 متر مربع )

وضعیت اجرایی: ساخته شده

کارفرما یا سازنده: آقای حبیب الله بابایی، آقای علی افتخاری

توضیحات پروژه ساختمان نظام مهندسی قزوین

الگوی گذشته در ساختمان های شهر قزوین که داری حیاط مرکزی و درون گرا بوده اند باعث الهام در طراحی این ساختمان شد و ساختار اصلی پروژه ساختمان نظام مهندسی قزوین را به صورت دو حلقه که با هم ترکیب شده اند درآورد که این حلقه ها برداشتی انتزاعی از ساختمان های قدیم قزوین است که به آن ها اشاره شد. در طرح حلقه هایی که در الگوی قدیم حیاط های مرکزی بنا ها را در نظامی افقی شکل می دادند، به صورت عمودی، در ارتفاع های مختلف تعریف شده اند و در ارتباط با فضا های خارجی قرار گرفته اند. همچنین، این ترکیب بندی عمودی به شکلی در سایت قرار گرفته که سطح باز شهر را رو به روی ساختمان قرار می دهد. حلقه آجری کشیده تر و عمودی تر است و فضا های مدیریتی بنا را به خود اختصاص داده و حلقه ایی بتنی، فضاهای اداری آن را در بر می گیرد. حلقه آجری با زمین فاصله دارد و ایوان ورودی اصلی ساختمان را به وجود آورده است. زیر بنای این پروژه 2500 متر مربع می باشد و آغاز طراحی و ساخت آن سال 1385 بود و در سال 1388 به به اتمام رسید. دفتر معماری دیگر و با مدیریت علیرضا تغابنی و پریسا علی محمدی عهده دار طراحی و اجرای این پروژه بودند. از جمله مواردی که ارزش این طرح و پروژه را نشان می دهد، قرار گرفتن این پروژه در فینالیست های فستیوال جهانی معماری بارسلونا در بخش شهری تا سال 2011 و کسب رتبه نخست طرح اولیه این پروژه در مسابقه ایی از سوی سازمان نظام مهندسی در سال 1385 می باشد. ایده اصلی طراحی ساختمان نظام مهندسی قزوین بر اساس دو حلقه مربع شکل به یکدگیر منطبق شده است. ایجاد حلقه ها بر اساس کانسپت انتزاعی از معماری بومی درونگرای قزوین می باشد. در اینجا حلقه ای که به صورت افقی برای طراحی فرم دایره ای شکل حیاط به کار میرفته، به شیوه ای عمودی بر کالبد ساختمان واقع شده و سطوح مختلف ساختمان را به هم گره زده است.  ساختمان به طور عمده از دو پوسته در بخش بیرونی شکل گرفته است. حفره بزرگ عرصه بالا از متریال بتن ساخته شده و سوراخ های روی دیواره بتنی به اندازه آجر می باشد. سوراخ های ایجاد شده بر روی دیوار با آرایه منظم و محاسبات هندسی شکل گرفته اند. توابع رسمی و بخش مدیریت به وسیله گردش دو حلقه مربع شکل از هم جدا شده اند. اولین حجم حلقه ای به وسیله متریال آجر ساخته شده و به بخش مدیریت ساختمان اختصاص یافته است. در حالی که حلقه دوم به وسیله بتن ساخته شده تا عرصه اداری و رسمی را پوشش دهد. جدا شدن حلقه آجری و سطح زمین به عنوان ایوان ورودی اصلی تعریف شده است. به طور یکسان مرکز پیش آمده حیاط، نور خورشید را به تصرف خود درمی آورد. این پیش آمدگی سبب شده تا اشعه خورشید هم از جداره کناری و هم از جداره روبرو توسط سوراخ های ایجاد شده به حیاط مرکزی نفوذ کنند. حیاط مرکزی به جداره سالن همایش متصل شده است. خلق حیاط مرکزی صرفاً به عنوان یک عنصر تزئینی نبوده، بلکه به عنوان یک عرصه اقلیمی و آکوستیک برای سالن همایش عمل کرده است. حیاط مرکزی به عنوان مفهومی برای حرفه مهندسان در ساختمان نظام مهندسی می باشد. از نظر سازماندهی فضاهای داخلی، طبقه سوم را سالن گرد همایی و فضا های جنبی آن اشغال کرده است، طبقه دوم که به جلسات کارشناسان، مشاوران تخصصی و هیئت مدیره سازمان اختصاص یافته، به وسیله جداکننده های شفاف به صورت نیمه باز طراحی شده و در نهایت دو طبقه همکف و اول به ارباب رجوع اختصاص یافته اند و به همین دلیل وسیع و باز طراحی شده اند. ساختمان دارای دو پوسته می باشد و حفره هایی که در پوسته بتنی طراحی شده بیانگر حجم های کسر شده از جداره با تناسبات آجری هستند. با بکارگیری نظامی منطقی و شبکه ایی، سوراخ های روی نما به گونه ایی جای گذاری شده اند که شخصیت نظام مند، علمی و مهندسی مجموعه را نمایان سازد.