بیمارستان پارس؛ شاهین حیدری

عنوان پروژه: بیمارستان پارس

کاربری: درمانی

موقعیت: گیلان، رشت

سال ساخت: 1395

متراژ: 30000 مترمربع

مقیاس: بزرگ ( از 15001 تا 50000 متر مربع )

وضعیت اجرایی: ساخته شده

کارفرما یا سازنده:  شرکت طب زیستان بنیان

توضیحات پروژه بیمارستان پارس

کار طراحی و اجرای این پروژه در سال ۱۳۸۶ آغاز شد و پروژه در سال ۱۳۹۵ به بهره برداری رسید. معماران پروژه در رابطه با معماری بیمارستان پارس و کانسپت های متفاوت بکار گرفته شده در این فضا چنین اظهار کرده اند:

امروزه، فضاهای درمانی بویژه بیمارستان ها چه در ایران و چه در سایر نقاط دنیا، دارای حجم های سلب و فاقد هرگونه خلاقیت هستند. حجم های سلب که در دل خود راهروهایی تاریک و بعضا ترسناک دارند. هرچند بیمارستان در نهایت جای خوشحال کننده ای نیست اما قدم برداشتن در زمینه خارج کردن این فضاها، از حالی مرده و کسالت بار، خود رویکردی متفاوت است. طراحی یک بیمارستان بخاطر مقیاس و اندازه بزرگ آنها، لزوما امری پیچیده نیست. چیزی که بیمارستان را پیچیده می کند، عملکرد های پیچیده به همراه تداخل علوم مختلف نظیر علوم پزشکی، فنی مهندسی و روانشناسی است. علومی که روز به روز در حال تغییر و تکامل می باشند. نکاتی که الزام طراحی یک بیمارستان نوین هستند، سازماندهی فضایی مناسب، فرم مناسب، توجه به بستر و سایت مجموعه ،دیدهای درون و بیرون بنا و فضاهای سبز، نور ،رنگ و انتخاب متریال مناسب است. توجه اصولی به این ویژگی ها، در طراحی فضایی که حس آرامش بیشتری برای مراجعین داشته باشد، بسیار اثر گذار است. بیمارستان پارس متعلق به بخش خصوصی است. امروزه بیمارستان های خصوصی در رقابت با بخش دولتی، نیاز به ارائه خدمات نوین دارند تا در امر جذب ارباب رجوع، موفق باشند. بیمارستان پارس رشت با مساحت زیربنای حدود ۳۰۰۰۰ مترمربع و ۱۶۰ تخت بیمارستانی تخصصی و فوق تخصصی در یکی از مناطق پرتردد شهر رشت جانمایی گردیده است. ما بر آن بودیم تا تیپولوژی طرح بیمارستان را گامی به جلو ببریم . با توجه به سیمای شهر رشت فرم ساختمان به صورت احجامی با سطوح شیبدار معلق طراحی گردید تا امتداد خط آسمان شهر را حفظ کند. در طراحی بیمارستان پارس یک کانسپت بی نظیر مورد استفاده قرار گرفت و آن استفاده از آتریوم سراسری که به صورت عمودی و افقی در اطراف فضاها بود. استفاده از این آتریوم سه مزیت را با خود به همراه داشت: ابتدا تداوم حرکت مراجعین در خارج از فضاهای درمانی در سراسر ساختمان به گونه‌ای که تداخلی میان فضاهای حفاظت شده ی درمانی و حفاظت نشده ی غیر درمانی پیش نیاید و همین طور  مراجعه‌کنندگان و همراهان بیمار در آتریوم و راهروهای مشاهده که تداومی از همین آتریوم است هدایت شوند. این فضاها بر خلاف تیپولوژی‌های موجود بیمارستانی فضاهایی پرنور و دارای رنگهای آرامش بخش هستند و با به دام انداختن نور طبیعی فضای مطلوب  و پر نشاط و همراه با لذت و آرامش در اختیار مراجعین قرار می دهد و نقش مهمی در کاهش مصرف انرژی الکتریکی خواهد داشت، این دومین مسئله ای بود که اتریوم موجود آن را محقق می ساخت. جایی که فضاهای درمانی به صورت معلق در میان این فضاهای پر نور قرار گرفته و بحث کنترل عفونت را در ساختمان بیمارستان به نحو مناسبی سامان بخشیده است که  این سومین و مهم ترین بخش ایده موردنظر بود. فضاهای پشتیبانی و پررفت و آمد با خطر بالای آتش سوزی و عدم نیاز به کنترل عفونت با فاصله ای از ساختمان اصلی به صورت سه حجم شیبدار و هر کدام در دو طبقه طراحی گردید.طراحی یک خط سبز، حریم میان فضاهای پشتیبانی و ساختمان اصلی بیمارستان است و کوران هوا در آن ها با توجه به اقلیم منطقه به نحو مناسبی صورت می پذیرد جایی که به دلیل کنترل عفونت و تاسیسات تخصصی بیمارستان و نیاز به  هوای کنترل شده از ایجاد کوران هوا در فضاهای درمانی پرهیز نمودیم.

این آتریوم گسترده و حفاظت شده یکی از پتانسیل های مهم طراحی در بیمارستان را در اختیار بهره بردار قرار خواهد داد.جایی که نیاز به تغییراتی در بخش های مختلف در طول عمر ساختمان خواهد بود بدون مختل نمودن روال کاری بیمارستان این تغییرات با توجه به توسعه علوم پزشکی صورت می گیرد.همین طور توسعه ی بخش های جدید بیمارستان که همواره از نیازهای اصلی آن خواهد بود در ضلع شمال غربی و با اتصال به این آتریوم صورت خواهد پذیرفت. ورودی های مجموعه از جمله اورژانس ، ورودی اصلی و ورودی هلی پد بیمارستان با اتصال به این آتریوم بخش ها را تغذیه خواهد کرد.