قرار ما با دکتر شهاب کاتوزیان بعد از چند مرحله مذاکره تعیین شد. با توجه به مسافرت وی به خارج از کشور، مصاحبه را چند روز قبل از سفر ایشان تنظیم کردیم. فضای خانه اش شاعرانه و دلنشین بود، با اینکه شاید 20 سل از عمر ساختمان می گذشت، تک تک عناصر در این همسرایی شرکت داشتند. با رویی باز و خوش آمدی گرم مارا به داخل خانه اش هدایت کرد. خانه ای تمیز و خلوت و فضایی سحرآمیز و دوست داشتنی. هماهنگی رنگ گلهای طبیعی روی میز و لباس دکتر نشانگر دقت و حساسیت بالای او به فضای زندگی اش بود.
احترام خاصی برای استاد قائل هستم، مردی محترم و با اصالت. یک معمار متشخص با دیسیپلین بالا. مصاحبه با کاتوزیان مسیر عادی مصاحبه های دیگر را طی نکرد و شروع صحبت های ایشان کاملا مرا سورپرایز کرد. شروع صحبت هایش در رابطه با فیلم اودیسه، ساخته استیون اسپیلبرگ بود. تک تک کلماتی را که ایشان بیان میکردند نماینده یک عمر تلاش و تدریس در فضاهای آکادمیک است.
فضای جلسه مثل اکثر جلسات بسیار با انرژی مثبت و پر حرارت بود. اصلا متوجه گذشت زمان نشدیم. با بیانی متفاوت در مورد کارهای نادر تهرانی صحبت کرد. او به معماری معاصر ایران از ارتفاعی بالاتر و در مقیاسی جهانی می اندیشد.از طرفی به معماران و جوانان نسل جدید افتخار میکرد و این نشان از تواضع او و تفکر به روز وی است.
او نماد یک معمار با تجربه ده های گذشته و الگوی مناسبی برای همه است. مثال ها و حقایقی که کاتوزیان توضیح میداد کاملا مرتبط باهم بودند و انگار به شنیدن یک روایت شگفت انگیز نشسته بودم.
