بعد از تماس با فرهاد احمدی کلیتی از طرح گفتگوهای کتاب برایش ارسال کردم.
یک هفته بعد زمان جلسه گفتگو با وی هماهنگ شد. زودتر به محل دفترش که در یک برج اداری بود رسیدم و به ناچار منتظر ماندم.
قبل از من عده ای از خانه سینما برای گفتگو با او آمده بودند.
اولین بار در دعوت تلفنی فرامرز شریفی، وی از من اسامی سایر معماران شرکت کننده در مصاحبه را پرسید و عدم حضور تعدادی از معماران را به من گوشزد نمود. پس از قرار مصاحبه تنظیم شد، یک روز وسط هفته ظهر به دفتر او در خیابان یخچال شریعتی رفتم. نمای دفتر نشان از این داشت که یکی از آثار خود اوست و وقتی از پرسنل دفترش سوال کردم حدسم درست از آب در آمد.
سومین مصاحبه با هومن بالازاده انجام شد. دفتر بالازاده نیز متاثر از تعداد زیادی کتاب و ماکت، فضایی هنری و پر جنب و جوش بود. اولین بار که چهره اش را دیدم به یاد دانشمندانی که در فیلم ها هستند افتادم. نگاهی نافذ و عینک گردی بر چشم و چهره ای متفکر.دفترش در خیابان شیخ بهایی بود. با وجود دوربین های کنترل ترافیک، با ماشین خودم وارد مسیر شیخ بهایی جنوب شدم، اما خوشبختانه دوربین ها پلاکم را ثبت نکردند.
اولین مصاحبه ام، با کورش رفیعی بود. برای شروع با یک تیم فیلمبرداری سینمایی پروژه تاریخ شفاهی معماری معاصر ایران را شروع کرده بودم. با توجه به اینکه حدود 14 سال پیش خودم 2 سال تحت نظر کوروش رفیعی در گروه مهندسین مشاور اثر کار کرده بودم، تصمیم گرفتم مصاحبه را با او آغاز کنم.
برای دعوت از بهرام کلانتری یک سلام برای در بهمن ماه 96 فرستادم. او هم جواب سلام داد.
در فروردین 96 پیگیر مصاحبه شدم و سلام بدون ادامه ما تبدیل به سوژه بحث شد.
در اولین تماس تلفنی مکالمه بین ما به گونه ای بود که دوستانی قدیمی با هم دارند.
شبی که با تلگرام از افشار نادری درخواست مصاحبه کردم، به سرعت پاسخ مرا داد و بی مقدمه گفت تا 2 فروردین 96 وقت ندارد. پرسیدم چرا؟ و پاسخ داد: ” چون در جهنم هستم! ” جهنم؟ تعجب کردم، معنی جمله اش را نفهمیدم. دوباره از او سوال کردم، او گفت که سرش خیلی شلوغ است و مشغول پیشبرد یک پروژه سنگین است که تمام وقت، انرژی و تمرکز فکری او را گرفته است.
قرار ما با دکتر شهاب کاتوزیان بعد از چند مرحله مذاکره تعیین شد. با توجه به مسافرت وی به خارج از کشور، مصاحبه را چند روز قبل از سفر ایشان تنظیم کردیم. فضای خانه اش شاعرانه و دلنشین بود، با اینکه شاید 20 سل از عمر ساختمان می گذشت، تک تک عناصر در این همسرایی شرکت داشتند.
رضا دانشمیر را از همان سال های دانشگاه میشناختم. برای من شخصیتی منحصر به فرد و با دانش بالا است. به خاطر دارم برای اولین بار در دوره ای که در دانشگاه ما تدریس میکرد، دانشجویانش در مورد او و شخصیتش بسیار صحبت میکردند؛ شخصیتی آرام، جدی و آگاه به مسایل روز جریانهای معماری.
در صبح یکی از روزهای اردیبهشت 96 به دفتر مجد آبادی رفتم. کمی با تاخیر به جلسه رسیدم و او بی مقدمه مارا به اتاق کارش دعوت کرد. خوشحال بودم که حداقل 2 معمار خانم در کتاب حضور خواهند داشت و تعادل تاریخ شفاهی معماری معاصر در فصل معمارها با حضور زنان توانمند همانند حبیبه مجدآبادی و کاترین اسپریدونف به تعادل میرسد.
استخدام متخصصان در رشته های اصلی نسبت به پتانسیلهای طرح و قیمتها
مثل: مهندسی نما، آسانسور، هوشمند سازی
هدف : فروشنده ها و شرکتها هر کدام ویزگیهایی ا به عنوان مزیت رقابتی مطرح میکنند که گاهی مهندسان اجرایی نمیدانند این مشخصات در چه سطحی از اهمیت برای پروژه ما قرار دارد، وجود متخصصین حتی به صورت آوت سورس کمک میکند